Μπορεί να αποκτήσει όμως! Εξυπακούεται λοιπόν ότι αυτοί που αποφάσισαν να του χτυπήσουν την πόρτα επιχειρώντας να τον δελεάσουν ώστε να επιστρέψει, οφείλουν να του παρουσιάσουν και τις εγγυήσεις (όχι απλώς ένα θεωρητικό πλάνο) ότι στο συσσωρευμένο (και πολυεπίπεδο) κιτρινόμαυρο χάλι των τελευταίων δύο ετών θα δοθεί ένα τέλος.
Το σημειώνω από τώρα διότι η γκρίνια εκείνων που έχουν εμμονές (ή κόλλημα) με την ηλικία του θα μας βάλει σε λάθος δρόμο συζήτησης: δεν ήταν ο Λυμπερόπουλος εκείνος που επιχείρησε να στήσει τις γέφυρες, Η ΑΕΚ τον πλησίασε και με αυτό το δεδομένο οφείλουμε να εξετάσουμε το γεγονός.
Τέσσερις βασικές παράμετροι
Από τη στιγμή λοιπόν που ο Σταύρος Αδαμίδης αποφάσισε ότι η επιστροφή του Λύμπε είναι αναγκαία και απαραίτητη _ όχι μόνο αγωνιστικά αλλά (ίσως κυρίως) και για την ομαλή λειτουργία των εκτός ελέγχου αποδυτηρίων _ θα πρέπει και να τον πείσει ότι όντως έχει σοβαρό σχέδιο. Σχέδιο ανταγωνιστικής ομάδας, σχέδιο πρωταθλητισμού.
Τι μπορεί να θέλει λοιπόν ο Νίκος Λυμπερόπουλος; Τα αυτονόητα:
1.Σιγουριά ότι οι ποδοσφαιριστές θα πληρώνονται στην ώρα τους και το γεγονός αυτό δεν θα δίνει στους (δυστυχώς πολλούς) «μισθοφόρους» ξένους που έχουν μαζευτεί στα κιτρινόμαυρα αποδυτήρια, αιτία και αφορμή να γράφουν την ομάδα στα παλαιότερα των υποδημάτων τους.
2.Ενίσχυση του γηγενούς στοιχείου ώστε τα αποδυτήρια να αποκτήσουν ταυτότητα και (ελληνική) φωνή που θα επιτρέπει μεν την πολυφωνία, θα χαράζει δε την κοινή γραμμή και θα διασφαλίζει την ηρεμία και τη συνοχή.
Η ΑΕΚ διαθέτει δυστυχώς ελάχιστους ποδοσφαιριστές που αντιλαμβάνονται τη σημαντικότητα της συγκεκριμένης φανέλας. Και επιπλέον έχει μαζέψει πολλούς «περίεργους» χαρακτήρες στα αποδυτήρια της.
3.Προσθήκη ποδοσφαιριστών που θα ανεβάσουν την ομάδα αρκετά επίπεδα, διότι κακά τα ψέματα η ποιότητα του υπάρχοντος έμψυχου υλικού κρίνεται επιεικώς ως ανεπαρκής για ομάδα που (θέλει) να λέει ότι κάνει πρωταθλητισμό.
4.Ενότητα σε όλα τα επίπεδα και συσπείρωση σημαντικών προσώπων, ανθρώπων που πραγματικά νοιάζονται, μοχθούν και επιζητούν τη δημιουργία μας καλύτερης ΑΕΚ. Ο «Λύμπε» δεν θα επιστρέψει απλώς για να παίξει ποδόσφαιρο και για να πάρει τα τελευταία ένσημα όπως διαδίδουν ορισμένοι κακεντρεχείς.
Η συνέχεια του στην ομάδα (από διαφορετικό πόστο) είναι αυτή που τον απασχολεί εξίσου κι αν αυτό που έχουν στο μυαλό τους ο Αδαμίδης και ο Γκρέταρσον δεν ταυτίζεται με τη δική του λογική, πολύ αμφιβάλω ότι θα επιστρέψει για να ταλαιπωρείται από μια κατάσταση που δεν τον ικανοποιεί.
Εν κατακλείδι…
Αυτό το μεγάλο κιτρινόμαυρο κεφάλαιο, ο τελευταίος πραγματικά σημαντικός έλληνας επιθετικός _ κατά τη γνώμη μου ο σπουδαιότερος της περασμένης δεκαετίας στη θέση του κι ας μην κατέκτησε τίτλους _ πρέπει να κλείσει με μία ή και δύο αγωνιστικές χρονιές στην ΑΕΚ. Κι αμέσως μετά να ανοίξει το επόμενο, αυτό της ενεργοποίησής του σε ρόλο οργανωτικό.
Έχοντας συνομιλήσει κάποιες φορές με τον Λυμπερόπουλο μπορώ να βάλω το χέρι μου στο «κιτρινόμαυρο ευαγγέλιο» ότι λίγοι έχουν αγαπήσει την ΑΕΚ τα τελευταία χρόνια όσο αυτός. Κι ας μην λέει ποτέ φανφάρες, ας μην πουλάει αεκοφροσύνη. Καλύτερα…
Τον άφησαν οι α-μέτοχοι να φύγει το 2008 επειδή ζήτησε την επέκταση του συμβολαίου του για επιπλέον ένα έτος. Ήταν στα 33 αλλά για τη Γερμανία δεν ήταν μεγάλος. Συγνώμη, αλλά θα την πω την αμαρτία μου: δεν είναι δυνατόν να παρακαλάμε τον (κάθε) Σκόκο και Τζιμπούρ. Ας έχουμε 22 Λυμπερόπουλους και ας είναι 35…
πηγη:sport24.gr