Ευχαριστήρια επιστολή από καρδιάς από τον Κώστα Σταματιάδη προς όλους αυτούς που στάθηκαν στο πλάι του στα δύσκολα…
Πέρασε δύσκολα, αλλά τα δύσκολα… πέρασαν πια. Ο Κώστας Σταματιάδης μετά την περιπέτεια της υγείας του, μετά την λαχτάρα που επιφύλασσε στους δικούς του ανθρώπους είναι και πάλι κοντά μας. Κοντά στην ΑΕΚ. Στην αγαπημένη του ΑΕΚ. Αυτή που τον «πληγώνει» γιατί την αγαπά, όπως δηλώνει… Ο τεχνικός διευθυντής της Ερασιτεχνικής και έφορος του τμήματος χάντμπολ σήμερα έστειλε επιστολή στα ΜΜΕ θέλοντας να ευχαριστήσει όλους αυτούς που στάθηκαν στο πλάι του στα δύσκολα (πήρε εξιτήριο και είναι στο σπίτι του). Οσο για το μέλλον, θα τον βρει και πάλι εδώ. Κοντά στην αγαπημένη του ΑΕΚ. Όπως είπε και ο ίδιος «Ότι δεν σε σκοτώνει σε κάνει πιο δυνατό»…
Η επιστολή του Κώστα Σταματιάδη:
«Υπάρχουν δύο πολύ σοφές λαϊκές ρήσεις που έχουν βγει μέσα από την ζωή και νομίζω πως ταιριάζουν στην δική μου περίπτωση. «Ότι αγαπάς πολύ σε πληγώνει» και «Ότι δεν σε σκοτώνει σε κάνει πιο δυνατό». Η ΑΕΚ αποτελεί τρόπο ζωής για μένα και την οικογένεια μου για πάνω από 60 χρόνια, πράγμα που σημαίνει πως αν την αποχωριστώ θα είναι σαν να αποχωρίζομαι τον εαυτό μου. Ελπίζω η περιπέτεια αυτή που πέρασα να μου δώσει δύναμη στην ζωή που δεν αντικαθιστάται από τίποτα, όπως η υγεία. Ειλικρινά εύχομαι να το καταλάβω και να το εφαρμόσω, αν και το βλέπω δύσκολο. Θα δούμε. Στις δύσκολες αυτές στιγμές, μου δόθηκε η ευκαιρία να μου δοθεί ενδιαφέρον και θετική ενέργεια από την αγάπη εκατοντάδων ανθρώπων από όλα τα μήκη και πλάτη της Ελλάδας και όχι μόνο. Αισθάνομαι την ανάγκη να ευχαριστήσω δημόσια όλους αυτούς τους ανθρώπους και ζητώ συγγνώμη προκαταβολικά καθώς είναι αδύνατον να τους αναφέρω όλους.
Πρώτα απ’ όλα θέλω να ευχαριστήσω την οικογένεια μου που με ανέχεται, που με στηρίζει και υποφέρει μαζί μου, Το καρδιολογικό τμήμα του «Σωτηρία» που τις πρώτες ώρες ουσιαστικά μου έσωσε την ζωή, το καρδιολογικό τμήμα του Γενικού Κρατικού, ξεκινώντας από τον διευθυντή αιμοδυναμικού κύριο Βραχάτη, που μου έκανε την αγγειοπλαστική επέμβαση, τον διευθυντή της εντατικής κύριο Πυργάκη, τους ειδικευόμενους γιατρούς-καρδιολόγους Παπαπολυχρονίου Λιάνα, Τζουβάρα Όλγα, τον «τρομερό» Συκιώτη Αλέξανδρο (αν και γαύρος…), αφήνοντας για το τέλος τον «άνθρωπό» μου, Κουκούλη Χάρη, ο οποίος ήταν συνέχεια δίπλα μου, στα πάντα. Άλλωστε, είναι μοναδικός «κιτρινόμαυρος» αδερφός. Το νοσηλευτικό προσωπικό, τις γλυκύτατες Εύη και Γεωργία, τον Αστέρη, όπου εκτός των άλλων ανέχτηκαν όλων τον κόσμο που τις αλλοπρόσαλλες ώρες ερχόταν στην εντατική για να με δει.
Τους παλαίμαχους ποδοσφαιριστές που για μια ακόμα φορά ήταν εκεί, τους εφόρους όλων των τμημάτων, που με πρώτο τον Βαγγέλη Δερμανούτσο, τον Γιώργο Παπαβασιλείου, όλο το υπαλληλικό προσωπικό των γραφείων και την διευθύντρια Ελπίδα Στεβή. Τα παιδιά της διοίκησης της «Μάνας» Τόγελο, Πλούμπη, Παπαδημητρίου, Συναδινό, Μανουσάκη. Ειδικά η στιγμή του «αρχηγού» (Δημήτρη Χατζηζρήστου) να τρυπώνει με ORIGINAL τρόπο τις 12 το βράδυ στην εντατική για να με δει και να τον κυνηγάνε από πίσω οι νοσηλεύτριες, ήταν μοναδική. Όλο το τμήμα χαντμπολ, που είναι ένα τμήμα από την ψυχή μου, όπως και την Ομοσπονδία, τον πρόεδρο, τα μέλη της διοίκησης, τους εργαζομένους και όλο τον κόσμο χαντμπολ της ομάδας.
Την ποδοσφαιρική ομάδα, εκφραζόμενη από τον πρόεδρο της, κ. Αδαμίδη, τον κ. Πανταζή, ο οποίος με έχει μεγαλώσει αθλητικά, τον Ντίνο Παπαποστόλου, τον Μιχάλη Δημαράκη, την Αγγελική Αρκάδη, την Ανθή Παπακώστα και όλα τα παιδιά από τα γραφεία της ΠΑΕ. Τους Τ. Κανελλόπουλο, Α. Δημητρέλο, Α. Κουρέπη, την Έ. Πρεζεράκου και όλους τους δημοσιογράφους από τα ΜΜΕ προεξάρχοντος του «πατριάρχη» Φαίδωνα Κωσταντουδάκη, που με ξέρει από μωρό, και τον μπασκετικό Γιώργο Νικολάου. Τον Αμπντάλα Ατάρι, την γραμματεία της ΦΑΤΑΧ στην Ελλάδα, όπως και την Σοφία Σακοράφα.
Τα παιδιά από όλα τα club της ORIGINAL, κυρίως τον Γιωργάκη από το Κερατσίνι, τον Χρήστο από τον Κολωνό και τον Κωστάκη τον «΄Ήρωα» που ήταν εκεί από την πρώτη στιγμή. Τον Θανάση Τσόγκα και τον Νίκο Χαριτάκη που παρά τις διαφωνίες μας, ήταν κοντά μου. Τον Κώστα Μαυριδάκη από την Λαμία, τον Αλέξανδρο Αγγελόγλου, τον Δήμαρχο Βύρωνα Νίκο Χαρδαλιά, τον Γιάννη Χατζηκομνηνό, τον Κυριάκο Χήνα και τον Σπύρο Παπαϊωάννου. Άφησα τελευταίο τον «αδερφό» μου που ήρθε από την Ρόδο για να με δει, τον Γιάννη Γιαννά, πρόεδρο του Κολοσσού, με τον Μάκη Μπακίρη. Τελειώνοντας, για μια ακόμα φορά θέλω να ευχαριστήσω από την καρδιά μου επώνυμους και ανώνυμους και ειδικότερα όσους δεν μπόρεσα να αναφέρω ονομαστικά σε αυτό το σημείωμα.
Φιλικά, Κώστας Σταματιάδης»
aek365.gr
Η επιστολή του Κώστα Σταματιάδη:
«Υπάρχουν δύο πολύ σοφές λαϊκές ρήσεις που έχουν βγει μέσα από την ζωή και νομίζω πως ταιριάζουν στην δική μου περίπτωση. «Ότι αγαπάς πολύ σε πληγώνει» και «Ότι δεν σε σκοτώνει σε κάνει πιο δυνατό». Η ΑΕΚ αποτελεί τρόπο ζωής για μένα και την οικογένεια μου για πάνω από 60 χρόνια, πράγμα που σημαίνει πως αν την αποχωριστώ θα είναι σαν να αποχωρίζομαι τον εαυτό μου. Ελπίζω η περιπέτεια αυτή που πέρασα να μου δώσει δύναμη στην ζωή που δεν αντικαθιστάται από τίποτα, όπως η υγεία. Ειλικρινά εύχομαι να το καταλάβω και να το εφαρμόσω, αν και το βλέπω δύσκολο. Θα δούμε. Στις δύσκολες αυτές στιγμές, μου δόθηκε η ευκαιρία να μου δοθεί ενδιαφέρον και θετική ενέργεια από την αγάπη εκατοντάδων ανθρώπων από όλα τα μήκη και πλάτη της Ελλάδας και όχι μόνο. Αισθάνομαι την ανάγκη να ευχαριστήσω δημόσια όλους αυτούς τους ανθρώπους και ζητώ συγγνώμη προκαταβολικά καθώς είναι αδύνατον να τους αναφέρω όλους.
Πρώτα απ’ όλα θέλω να ευχαριστήσω την οικογένεια μου που με ανέχεται, που με στηρίζει και υποφέρει μαζί μου, Το καρδιολογικό τμήμα του «Σωτηρία» που τις πρώτες ώρες ουσιαστικά μου έσωσε την ζωή, το καρδιολογικό τμήμα του Γενικού Κρατικού, ξεκινώντας από τον διευθυντή αιμοδυναμικού κύριο Βραχάτη, που μου έκανε την αγγειοπλαστική επέμβαση, τον διευθυντή της εντατικής κύριο Πυργάκη, τους ειδικευόμενους γιατρούς-καρδιολόγους Παπαπολυχρονίου Λιάνα, Τζουβάρα Όλγα, τον «τρομερό» Συκιώτη Αλέξανδρο (αν και γαύρος…), αφήνοντας για το τέλος τον «άνθρωπό» μου, Κουκούλη Χάρη, ο οποίος ήταν συνέχεια δίπλα μου, στα πάντα. Άλλωστε, είναι μοναδικός «κιτρινόμαυρος» αδερφός. Το νοσηλευτικό προσωπικό, τις γλυκύτατες Εύη και Γεωργία, τον Αστέρη, όπου εκτός των άλλων ανέχτηκαν όλων τον κόσμο που τις αλλοπρόσαλλες ώρες ερχόταν στην εντατική για να με δει.
Τους παλαίμαχους ποδοσφαιριστές που για μια ακόμα φορά ήταν εκεί, τους εφόρους όλων των τμημάτων, που με πρώτο τον Βαγγέλη Δερμανούτσο, τον Γιώργο Παπαβασιλείου, όλο το υπαλληλικό προσωπικό των γραφείων και την διευθύντρια Ελπίδα Στεβή. Τα παιδιά της διοίκησης της «Μάνας» Τόγελο, Πλούμπη, Παπαδημητρίου, Συναδινό, Μανουσάκη. Ειδικά η στιγμή του «αρχηγού» (Δημήτρη Χατζηζρήστου) να τρυπώνει με ORIGINAL τρόπο τις 12 το βράδυ στην εντατική για να με δει και να τον κυνηγάνε από πίσω οι νοσηλεύτριες, ήταν μοναδική. Όλο το τμήμα χαντμπολ, που είναι ένα τμήμα από την ψυχή μου, όπως και την Ομοσπονδία, τον πρόεδρο, τα μέλη της διοίκησης, τους εργαζομένους και όλο τον κόσμο χαντμπολ της ομάδας.
Την ποδοσφαιρική ομάδα, εκφραζόμενη από τον πρόεδρο της, κ. Αδαμίδη, τον κ. Πανταζή, ο οποίος με έχει μεγαλώσει αθλητικά, τον Ντίνο Παπαποστόλου, τον Μιχάλη Δημαράκη, την Αγγελική Αρκάδη, την Ανθή Παπακώστα και όλα τα παιδιά από τα γραφεία της ΠΑΕ. Τους Τ. Κανελλόπουλο, Α. Δημητρέλο, Α. Κουρέπη, την Έ. Πρεζεράκου και όλους τους δημοσιογράφους από τα ΜΜΕ προεξάρχοντος του «πατριάρχη» Φαίδωνα Κωσταντουδάκη, που με ξέρει από μωρό, και τον μπασκετικό Γιώργο Νικολάου. Τον Αμπντάλα Ατάρι, την γραμματεία της ΦΑΤΑΧ στην Ελλάδα, όπως και την Σοφία Σακοράφα.
Τα παιδιά από όλα τα club της ORIGINAL, κυρίως τον Γιωργάκη από το Κερατσίνι, τον Χρήστο από τον Κολωνό και τον Κωστάκη τον «΄Ήρωα» που ήταν εκεί από την πρώτη στιγμή. Τον Θανάση Τσόγκα και τον Νίκο Χαριτάκη που παρά τις διαφωνίες μας, ήταν κοντά μου. Τον Κώστα Μαυριδάκη από την Λαμία, τον Αλέξανδρο Αγγελόγλου, τον Δήμαρχο Βύρωνα Νίκο Χαρδαλιά, τον Γιάννη Χατζηκομνηνό, τον Κυριάκο Χήνα και τον Σπύρο Παπαϊωάννου. Άφησα τελευταίο τον «αδερφό» μου που ήρθε από την Ρόδο για να με δει, τον Γιάννη Γιαννά, πρόεδρο του Κολοσσού, με τον Μάκη Μπακίρη. Τελειώνοντας, για μια ακόμα φορά θέλω να ευχαριστήσω από την καρδιά μου επώνυμους και ανώνυμους και ειδικότερα όσους δεν μπόρεσα να αναφέρω ονομαστικά σε αυτό το σημείωμα.
Φιλικά, Κώστας Σταματιάδης»
aek365.gr