ΣΤΕΛΑΡΑ ΔΕ ΘΑ ΣΕ ΞΕΧΑΣΟΥΜΕ ΠΟΤΕ...ΝΑ ΜΑΣ ΠΡΟΣΕΧΕΙΣ ΑΠΟ ΨΗΛΑ ΟΠΩΣ ΕΚΑΝΕΣ ΠΑΝΤΑ.


ΣΤΕΛΑΡΑ ΔΕ ΘΑ ΣΕ ΞΕΧΑΣΟΥΜΕ ΠΟΤΕ.ΝΑ ΜΑΣ ΠΡΟΣΕΧΕΙΣ ΑΠΟ ΨΗΛΑ ΟΠΩΣ ΕΚΑΝΕΣ ΠΑΝΤΑ


Υ.Γ.1) 47 ΧΡΟΝΙΑ ΣΥΝΕΧΟΥΣ ΠΑΡΟΥΣΙΑΣ! ΜΟΝΟ Α.Ε.Κ!!! NEVER GIVE UP

Υ.Γ.2) ΑΠΟ ΜΙΚΡΟ ΠΑΙΔΑΚΙ . . .

Υ.Γ.3) 47 ΧΡΟΝΙΑ ΣΤΗ ΛΑΜΙΑ Α.Ε.Κ ΙΔΕΑ - ΙΣΤΟΡΙΑ


Τρίτη 25 Νοεμβρίου 2014

Τσιλιμπάρης στο ΑΕΚ1924: «Στενοχωριέμαι που αποχωρώ, αλλά…»


Ο τερματοφύλακας της ΑΕΚ μιλά για πρώτη φορά μετά την απόφαση του να αποχωρήσει από την ομάδα τον Δεκέμβριο. Διαβάστε τη δήλωση του στο ΑΕΚ1924.

Ο Κώστας Τσιλιμπάρης θα αποτελέσει παρελθόν από την Ένωση και μιλώντας για πρώτη φορά μετά από αυτή του την απόφαση στο ΑΕΚ1924, αναφέρεται στους λόγους της αποχώρησης του, την κατάσταση που υπάρχει στο τμήμα, αλλά και στον κόσμο της ΑΕΚ.

Αναλυτικά η δήλωση του:

«Η πραγματικότητα η οποία υπάρχει στην ομάδα είναι δεδομένη σε όλους όσοι βρίσκονται μέσα σε αυτό το πράγμα που λέγεται χάντμπολ της ΑΕΚ.

Δυστυχώς η κατάσταση ξεπερνάει το τμήμα και φαίνεται να είναι η εικόνα που γενικότερα αντιπροσωπεύει την κατάσταση στην Ερασιτεχνική και αυτό το πράγμα δημιουργεί μια τεράστια ανασφάλεια, μια μεγάλη δυσκολία και καμία ελπίδα για το μέλλον.

Η όλη κατάσταση είναι πολύ πιεστική και δημιουργεί σε μένα μια αφόρητη ψυχολογική πίεση και μεγάλο προβληματισμό για το τι θα γίνει στο μέλλον. Θα υπάρχει το τμήμα αύριο; Σε δύο μήνες; Σε ένα χρόνο;

Πέραν της οικονομικής δυσπραγίας, υπάρχει και μια κατάσταση «αδιαφορίας» από τους ανθρώπους που βρίσκονται δίπλα στο χάντμπολ, αλλά και στην Ερασιτεχνική.

Το τελευταίο διάστημα ήθελα να πάρω μια απόφαση και δεν υπήρχε κανένας άνθρωπος να μιλήσω. Η κατάσταση που επικρατεί δε μου αφήνει περιθώριο να πάρω άλλο ρίσκο για την προσωπική μου πορεία.

Αυτό που συμβαίνει είναι ειλικρινά πολύ στενάχωρο, προβληματίστηκα που θα αποχωρήσω από την ΑΕΚ, γιατί δέθηκα με τους συμπαίκτες, την ομάδα, αλλά και τον κόσμο που εκ των πραγμάτων είναι αυτός που στηρίζει τον σύλλογο.

Δεν έχω τη δυνατότητα, ούτε ψυχικά, ούτε σωματικά για να συνεχίσω…».

Τσιλιμπάρης στο ΑΕΚ1924: «Στενοχωριέμαι που αποχωρώ, αλλά…»